Orville – Rotterdam

Op woensdag 2 oktober kwam Orville aan op Rotterdam/the Hague airport.
Zijn nieuwe bazinnetje kwam hem ophalen, maar bij de parkeerplaats aangekomen ging het gruwelijk mis.
Orville wist te ontsnappen en vloog er vandoor.
Op vrijdag 4 oktober werd hierbij onze hulp ingeroepen door eigenaresse en de Stichting ProZUS.
We besloten met 2 beheerders en een aantal vrijwilligers eerst ter plaatse te gaan om de situatie eens goed te bekijken en een strak plan de campagne te trekken.

2 dagen achterstand

Ondanks de 2 dagen achterstand reden we vol goede moed richting Rotterdam.
In de auto kregen we een zichtmelding binnen dat Orville zojuist een hele drukke weg was overgestoken en dat dit maar net goed was afgelopen.
Eenmaal op locatie troffen we een grote chaos aan.
Vrijwilligers en buurtbewoners die op de plek van de zichtmelding stonden te schreeuwen en met al hun honden los rond liepen op de plek waar Orville heen was gerend.
Er stonden gelukkig ook wat verstandige vrijwilligers te posten op cruciale punten.
Wij hadden maar 1 vraag: waarom was Orville eigenlijk gevlucht uit het voor hem ‘vertrouwde’ gebied?
Nou dat werd ons al lachend verteld, ze dachten hem wel even te vangen en waren door zijn gebiedje heen gaan lopen.

De moed zakte ons in de schoenen, maar we moesten snel orde in de chaos scheppen voor Orville.
Toen we dachten dat de rust terug was gekeerd belde 1 van onze vrijwilligers op.
Ze zat te posten in de auto en zag voor haar neus gebeuren dat een vrijwilliger haar honden op Orville af stuurde, onder het mom van honden trekken elkaar aan.
Nou dit werd Orville dus bijna fataal!!
Hij vloog het gebied uit en rende richting onze posters die aan de A13 stonden, onze vrees werd werkelijkheid hij vloog de A13 op!!
Bij de middenberm besloot hij om te keren en was dus 2 maal een 4-baans snelweg heen en terug over gestoken.
Met een stapel engeltjes op zijn schouder liep dit alles goddank goed af.
Orville verdween en liet zich godzijdank niet meer zien die avond.

Vanaf dat moment besloten wij ons eigen plan te trekken, met onze eigen mensen en een paar nieuwe vrijwilligers die wel snapten hoe het werkt.
Is dat netjes? Nee natuurlijk niet, maar we moesten wel in het belang van Orville.

We besloten die zelfde avond de Missy Trap te plaatsen alleen wisten we niet goed waar, dus dat werd een gok.
Orville liet zich die nacht helaas niet zien bij de Missy Trap.

De volgende dag kregen we de schrik van ons leven, we werden om iets voor 14.00 uur gebeld dat er iemand op locatie kwam om Orville te gaan verdoven met een verdovingspistool.
Toen wij hierover ingelicht werden was de man dus al bijna op locatie.
We zijn hier vol tegen in gegaan, want wie verzint het om pal aan de A13 een hond te gaan verdoven!!
Helaas werd dit plan wel doorgezet en wij konden niets anders doen dan bidden dat Orville zich niet liet zien.
Gelukkig deed Orville dit ook niet, en na een paar uur besloot de man met zijn pistooltje naar huis te gaan.

De volgende dag zijn we druk aan de gang gegaan met het observeren en het in kaart brengen van Orville zijn route.
Al snel vonden we een veelbezochte plek op zijn route waar ook zijn veilige schuilplek in de buurt zou moeten zijn en we besloten de Missy Trap daarheen te verplaatsen.
Orville kwam eten, volgde de geursporen en was zeer geinteresseerd in het lekkers in de Missytrap.
We hadden hem dus eindelijk waar we hem wilden hebben.
En het allerbelangrijkste was dat hij eindelijk na dagen tot rust gekomen was.
Nu was het een kwestie van geduld hebben en om er zorg voor te dragen dat de rust rondom Orville gewaarborgd bleef.

We vroegen dus aan de verantwoordelijke mensen rondom Orville om het geduld op te brengen om ons in alle rust het werk te laten doen.
Helaas werd hier anders over gedacht en kregen we de 2e avond verontrustende screen shots uit een geheime app dat er weer mensen in het gebied van Orville aan het rondlopen waren, terwijl Orville rustig bij de Missy Trap rondliep.
We vreesde weer met grote vreze voor verstoring van de rust rondom de Missytrap, maar gelukkig konden we net op tijd ingrijpen.

De volgende dag werden er weer allemaal plannen uit de hoge hoed getoverd door de verantwoordelijke partijen, en moesten we heel veel praten en overleggen om ons werk te mogen blijven doen, de rust in het gebied te behouden en om Orville de tijd te geven om in de Missy trap te lopen.
Orville bevond zich nog steeds aan de rand van de A13 dus rust was het allerbelangrijkste, we snapten vanuit ons denkbeeld ook echt niet men dit niet in zag, en geduld verloor.
Orville was zo dichtbij en deed zelfs al regelmatig een paar stappen in de Missy Trap.
Iedere verandering zou ervoor kunnen zorgen dat we weer van vooraf aan moesten beginnen.

Afgelopen avond/nacht was voor ons gevoel een hele belangrijke!
Het moest nu gebeuren, want anders zouden er vanochtend andere plannen in werking gezet worden.
Plannen waarbij de kans bestond dat hij z’n veilige habitat zou verlaten en dat we weer opnieuw zouden moeten beginnen met alle risico’s van dien.

Gisteren middag brachten we dus opnieuw alles in gereedheid voor de aankomende avond en nacht.
De voerplek in de Missy Trap werd weer ververst, nieuwe sporen werden getrokken en om 18:00 waren we er weer klaar voor.
Als alles zou lopen als de afgelopen dagen zou Orville zich rond 20:00 uur weer melden.
En dit gebeurde dus ook!!
We stonden met 3 post auto’s en hielden onze adem in.
Op zijn gemakje volgde Orville weer de sporen en kwam weer uit bij de MT, na een paar keer rondom de kooi te zijn gelopen was daar al vrij vroeg het moment dat hij de MT in stapte en door naar de achterkant liep om heerlijk te gaan eten, de MT viel dicht en we snelden ons naar de kooi want Orville was het er uiteraard niet mee eens en deed diverse pogingen om weg te komen.
We hebben hem eerst een poosje gekalmeerd en konden toen rustig 2 sliplijntjes om doen, vervolgens is 1 van ons bij hem gekropen en hebben we hem gelijk voorzien van een anti ontsnappingstuig.
Toen hij helemaal tot rust was gekomen hebben we hem met 4 lijnen (safety first) veilig in de auto gezet.
Toen volgde bij een ieder de ontlading.
Wat een gevecht is het geweest om dit mannetje veilig van de straat te krijgen.
Iedere dag kreeg ons team een bak ellende over zich heen vanuit social media en moesten we knokken om de rust te kunnen handhaven.
Zoveel toetsenbordhelden die het allemaal beter wisten, tot aan bedreigingen toe.

Wij hebben ons hard gemaakt voor deze schat van een hond, want zelf kon hij dat niet.
We zijn er trots op dat we onze eigen koers zijn gaan varen en dat deze kanjer door onze fantastische vrijwilligers is veilig gesteld.
Door weer en wind stonden we klaar voor Orville.
Bakken ellende hebben we over ons heen gehad, maar so be it!! Orville is safe en dat is het allerbelangrijkste. Daar doen we het voor, en dat blijft onze enige target.

En ook het feit dat de media was ingeschakeld door een van de leden van een ander zoekteam heeft ons maar vooral Orville geen goed gedaan.
Door die media acties werd Orville opgejaagd en dat bemoeilijkte het voor ons om hem veilig te stellen.

We kunnen er een heel boekwerk over schrijven wat er allemaal is mis gegaan bij deze vermissing door bemoeienis van onwetende mensen, maar dat gaan we niet doen, we hopen wel dat er veel mensen iets van geleerd hebben.

Note: de mensen die Orville opgejaagd hebben, het idee geopperd hebben dat de hond verdoofd moest worden zijn GEEN mensen van ons collega team Waar is onze Angel, laat dat duidelijk zijn.

Wij bedanken alle vrijwilligers die dag en nacht, door weer en wind hebben klaar gestaan en zich ingezet hebben bij deze vermissing, zolang Dogsearch er bij betrokken was. Wat een kanjers zijn jullie allemaal, wat hebben jullie het goed gedaan.
Tevens onze dank aan de Marechaussee, Politie en Dierenambulance die geholpen hebben en paraat stonden.